مردد بود، نمی دونست برای چی باید این کتاب رو تهیه کند.

بهش گفتم: اگر مقلد ایشون هستی باید رساله اش را داشته باشی. گفت: بابا اینا همه شون با هم اختلاف دارن!

گفتم: خب که چی؟!

گفت: بابا هر کدومشون یه چیزی می گن! آدم نمی دونه...

گفتم: قرار نیست به حرف همشون عمل کنی، تازه، مگه علمی هست که علماش، همه دربس یه جورنظر بِدن؟

او قانع شد و ... ولی شاید کسی با خودش بگوید: مگر دین خدا و حرف خدا یکی نیست؟

اگر یکی هست، پس این همه اختلاف نظر برای چیست؟

در پاسخ، به موارد مختلفی می توان اشاره کرد، ازجمله اینکه:

فقه هم علمی است مانند تمامی علوم. همین طور که در تمامی علوم، دانشمندان اختلاف دارند، در این علم هم صاحب نظران، نظرات مختلفی دارند.

فقه علم بسیار گسترده و پیچیده ای است، مثلاً شبیه علم فیزیک نیست که فقط از یک سری قوانین ثابت بحث کند بلکه علاوه بر قواعد ثابت، دارای یک سری قواعد متغیر نیز هست که با تغییرات زمان و مکان تغییر می کند و همین زمز انعطاف و در عین حال استواری و به روز بودن این دین شده است.

این علم دارای موضوعات زیادی است، از عبادات و معاملات گرفته، تا سیاست و اقتصاد و مسائل پزشکی با آن پیچیدگی هایش، مانند تنظیم روابط حکومت اسلامی در سطح بین الملل، داد وستد با کفار، تغییر جنسیت، مالکیت فکری، موسیقی و ...

همچنین مسائل جدیدی پیش آمده که زمان اهل بیت (ع) مطرح نبوده است مانند شبیه سازی، پیوند اعضا و ....

درست است که دین یکی است ولی حتی اگر فرض کنیم درباره ی همه ی مسائل، اهل بیت سخنی گفته باشند، 3 مشکل بزرگ این میراث را تهدید کرده است:

الف) جلوگیری برخی خلفای ظالم از نقل حدیث اهل بیت(ع)

ب) جعل حدیث توسط بنی امیه و بنی عباس

ج) سوختن کتاب های حدیثی توسط چنگیز و صلاح الدین ایوبی. که نقل است صلاح الدین ایوبی در جبل عامل، هفت روز حمام ها را با آتش زدن کتاب های شیعه گرم نگاه می داشته است.

با این اوصاف اختلاف نظر چیز عجیبی به نظر نمی رسد.

ضمن اینکه فقه شیعه در میان فقهای اسلام معروف به فقه پویا است کما اینکه فقهای اهل سنت به این مسئله معترف اند  و این سببی ندارد جز آزاد اندیشی فقهای شیعه در طول تاریخ.

و از همه مهم تر کلام نورانی امام صادق(ع) است که می فرماید:

«هر کس از شما حدیث ما را نقل کند و احکام و حلال و حرام ما را بشناسد، مردم، باید به حکم او رضایت دهند، که همانا من او را به شما حاکم قرار داده ام. پس زمانی که به حکم ما حکم کند و از او قبول نشود، حکم خدا سبک شمرده شده است و ما را رد کرده است. وکسی که مار ار رد کند، خدا را رد کرده است، و این در حد شرک به خداوند است.

(وسائل الشیعه ج18 ص98)

احکام
نویسنده : واحد نشریه » ساعت 4:7 عصر روز 90/3/20