خداوند دوست ندارد نگاه بنده اش بی حساب و کتاب باشد نه فقط نگاه بلکه هر عمل دیگری نیز همین طور است. برای مثال در جامعه ی امروزما اگر کسی بخواهد خیلی بی خیال و آرام در خیابان قدم بزند و به این طرف و آن طرف نگاه بیاندازد قطعاً این ول نگریستن موجب می شود چشمش به افراد بد حجاب بیفتد. حتماً می گویید: «اتفاقی دیدن که اشکالی ندارد» حق با شماست، اما برخی گناهان در یک آن و یک لحظه به وقوع می پیوندد، چه اینکه اگر لحظه ای دیرتر نگاه خود را برگردانیم مرتکب حرام شرعی شده ایم.

البته لازم نیست برای رهایی از نگاه حرام، چشم خود را به آسمان یا به زمین بدوزیم بلکه می بایست از نگاه های خیره خیره و متمرکز اجتناب کرد مخصوصاً در جاهای شلوغ. و همچنین باید این فکر را از سر بیرون کنیم که من می خواهم ببینم این کسی که از کنارم می گذرد چه شکلی است؟ با حجاب است یا بد حجاب؟ چادری است یا مانتویی؟ باید دور این کنجکاوی ها را خط کشید.

حتی اسلام در مورد زنی که کاملاً با حجاب است توصیه می کندکه نگاهمان خیره و متمرکز نباشد و به صورت او زل نزنیم هر چند که بدون لذت باشد. بلکه به نقطه ی دیگری بنگریم به گونه ای صورت او نیز در کادر باشد.

در پایان این که ول نگریستن قدم زدن بر لبه ی پرتگاهی است که هر لحظه ممکن است انسان را به قعر دره ها ی تاریکی سوق دهد.

اما از این «نگاه» غیر از «گناه» کار های دیگری هم بر می آید:

«نگریستن به کعبه عبادت است، نگاه کردن به پدر و مادر عبادت است، نگریستن به صفحه ی قرآن حتی بدون خواندن آن، عبادت است، نگاه کردن به روی عالم عبادت است، ونگاه کردن به اهل بیت حضرت محمد (ص) عبادت است.»

                                                                                                                                       (بحار الانوار ج 96 ص 65)

احکام
نویسنده : واحد نشریه » ساعت 3:45 عصر روز 90/11/14