خداوند دوست ندارد نگاه بنده اش بی حساب و کتاب باشد نه فقط نگاه بلکه هر عمل دیگری نیز همین طور است. برای مثال در جامعه ی امروزما اگر کسی بخواهد خیلی بی خیال و آرام در خیابان قدم بزند و به این طرف و آن طرف نگاه بیاندازد قطعاً این ول نگریستن موجب می شود چشمش به افراد بد حجاب بیفتد. حتماً می گویید: «اتفاقی دیدن که اشکالی ندارد» حق با شماست، اما برخی گناهان در یک آن و یک لحظه به وقوع می پیوندد، چه اینکه اگر لحظه ای دیرتر نگاه خود را برگردانیم مرتکب حرام شرعی شده ایم.
البته لازم نیست برای رهایی از نگاه حرام، چشم خود را به آسمان یا به زمین بدوزیم بلکه می بایست از نگاه های خیره خیره و متمرکز اجتناب کرد مخصوصاً در جاهای شلوغ. و همچنین باید این فکر را از سر بیرون کنیم که من می خواهم ببینم این کسی که از کنارم می گذرد چه شکلی است؟ با حجاب است یا بد حجاب؟ چادری است یا مانتویی؟ باید دور این کنجکاوی ها را خط کشید.
حتی اسلام در مورد زنی که کاملاً با حجاب است توصیه می کندکه نگاهمان خیره و متمرکز نباشد و به صورت او زل نزنیم هر چند که بدون لذت باشد. بلکه به نقطه ی دیگری بنگریم به گونه ای صورت او نیز در کادر باشد.
در پایان این که ول نگریستن قدم زدن بر لبه ی پرتگاهی است که هر لحظه ممکن است انسان را به قعر دره ها ی تاریکی سوق دهد.
اما از این «نگاه» غیر از «گناه» کار های دیگری هم بر می آید:
«نگریستن به کعبه عبادت است، نگاه کردن به پدر و مادر عبادت است، نگریستن به صفحه ی قرآن حتی بدون خواندن آن، عبادت است، نگاه کردن به روی عالم عبادت است، ونگاه کردن به اهل بیت حضرت محمد (ص) عبادت است.»

                                                              (بحار الانوار ج 96 ص 65)

احکام
نویسنده : واحد نشریه » ساعت 4:18 عصر روز 90/7/13

مردد بود، نمی دونست برای چی باید این کتاب رو تهیه کند.

بهش گفتم: اگر مقلد ایشون هستی باید رساله اش را داشته باشی. گفت: بابا اینا همه شون با هم اختلاف دارن!

گفتم: خب که چی؟!

گفت: بابا هر کدومشون یه چیزی می گن! آدم نمی دونه...

گفتم: قرار نیست به حرف همشون عمل کنی، تازه، مگه علمی هست که علماش، همه دربس یه جورنظر بِدن؟

او قانع شد و ... ولی شاید کسی با خودش بگوید: مگر دین خدا و حرف خدا یکی نیست؟

اگر یکی هست، پس این همه اختلاف نظر برای چیست؟

در پاسخ، به موارد مختلفی می توان اشاره کرد، ازجمله اینکه:

فقه هم علمی است مانند تمامی علوم. همین طور که در تمامی علوم، دانشمندان اختلاف دارند، در این علم هم صاحب نظران، نظرات مختلفی دارند.

فقه علم بسیار گسترده و پیچیده ای است، مثلاً شبیه علم فیزیک نیست که فقط از یک سری قوانین ثابت بحث کند بلکه علاوه بر قواعد ثابت، دارای یک سری قواعد متغیر نیز هست که با تغییرات زمان و مکان تغییر می کند و همین زمز انعطاف و در عین حال استواری و به روز بودن این دین شده است.

این علم دارای موضوعات زیادی است، از عبادات و معاملات گرفته، تا سیاست و اقتصاد و مسائل پزشکی با آن پیچیدگی هایش، مانند تنظیم روابط حکومت اسلامی در سطح بین الملل، داد وستد با کفار، تغییر جنسیت، مالکیت فکری، موسیقی و ...

همچنین مسائل جدیدی پیش آمده که زمان اهل بیت (ع) مطرح نبوده است مانند شبیه سازی، پیوند اعضا و ....

درست است که دین یکی است ولی حتی اگر فرض کنیم درباره ی همه ی مسائل، اهل بیت سخنی گفته باشند، 3 مشکل بزرگ این میراث را تهدید کرده است:

الف) جلوگیری برخی خلفای ظالم از نقل حدیث اهل بیت(ع)

ب) جعل حدیث توسط بنی امیه و بنی عباس

ج) سوختن کتاب های حدیثی توسط چنگیز و صلاح الدین ایوبی. که نقل است صلاح الدین ایوبی در جبل عامل، هفت روز حمام ها را با آتش زدن کتاب های شیعه گرم نگاه می داشته است.

با این اوصاف اختلاف نظر چیز عجیبی به نظر نمی رسد.

ضمن اینکه فقه شیعه در میان فقهای اسلام معروف به فقه پویا است کما اینکه فقهای اهل سنت به این مسئله معترف اند  و این سببی ندارد جز آزاد اندیشی فقهای شیعه در طول تاریخ.

و از همه مهم تر کلام نورانی امام صادق(ع) است که می فرماید:

«هر کس از شما حدیث ما را نقل کند و احکام و حلال و حرام ما را بشناسد، مردم، باید به حکم او رضایت دهند، که همانا من او را به شما حاکم قرار داده ام. پس زمانی که به حکم ما حکم کند و از او قبول نشود، حکم خدا سبک شمرده شده است و ما را رد کرده است. وکسی که مار ار رد کند، خدا را رد کرده است، و این در حد شرک به خداوند است.

(وسائل الشیعه ج18 ص98)

احکام
نویسنده : واحد نشریه » ساعت 4:7 عصر روز 90/3/20

بعضی ها رو تا به شون تذکر می دی سریع بر می گردن می گن: برو دلت پاک باشه، آدم که معصوم نیست، توخودت هم گناه می کنی، تو ریا وغیبت می کنی من هم بد حجابم.

در مورد اولی باید گفت از کوزه همان برون طراوت که دراوست؛ یعنی اصلا امکان ندارد کسی دلش ونیتش پاک باشد واین پاکی به اعضا وجوارحش سرایت نکند.                   

می گویند یک دزد که دزدی می کند قبلش دهها بار در ذهنش این کار را انجام داده است، گناه هم همین طوراست تا دل نا پاک نشود، دست وپا گناه نمی کنند.

اما دومی، درسته که انسان معصوم نیست وممکن الخطا است ولی دیگه واجب الخطا که نیست یعنی واجب نیست که حتما در عمرش گناهی انجام دهد این اولاً.                           

ثانیا درسته که همه ما گناه می کنیم ولی فرقی هست بین ما وخانمی که حجابش رو رعایت نمی کند یا آرایش کرده توی خیابون تردد می کنه یا آقایی که ریشش را می تراشد و یا مانند بانوان صورتش را اصلاح می کند. شاید در نظراول بگیم که بله گناهی مثل ریا یا غیبت بد تر است از بد حجابی و ریش را تراشیدن، زیرا غیبت مانند خوردن گوشت برادر مرده است و از گناهان کبیره. و ریا سر از شرک درمی آورد ولی باید دقت کنیم در حدیثی ازرسول اکرم(ص)آمده است که: «الشِرک اخفی مِن دَبیبِ النمل فی لیله ظلماء علی صفاةٍ سوداء.» (الایضاح ص 287) اکثر علماء شرک را در اینجا به ریا تفسیر کرده اند.

یعنی تشخیص ریا از تشخیص دادن رد پای مورچه ی سیاه درشب تاریک سخت تر است.

پس اگر ریا شرک است (البته شرک خفی است وانسان را از مسلمان بودن خارج نمی کند) ولی تشخیص آن هم سخت است یعنی ممکن است شخصی تصور کند که یک عملی را با اخلاص کا مل انجام داده است، ولی در واقع مخلوط به ریا بوده است. لزا ممکن است ریا کردن عمدی نباشد ولی آیا امکان دارد ریش تراشیدن هم عمدی نبا شد؟! آیا امکان دارد بی حجابی هم سهوی باشد؟! غیبت هم که گناه بزرگی است اکثراً از روی غفلت بر آن گرفتار می شوند وکمتر اتفاق می افتد کسی عمداً و با توجه به اینکه اینکار موجب نارضایتی خدا است آن را انجام دهد.                           

مسئله ی دیگر تجاهر به فسق است یعنی آشکارا گناه کردن، یعنی عَلَم مخالفت با خدا بر افراشتن، یعنی عادت سازی گناه وشکستن قبح گناه در جامعه، یعنی جرأت داشتن وجرأت دادن برای ایستادگی در مقابل حکم خداوند رحمان. امام علی (ع) در این رابطه  می فرماید: «مَن لم یَستَحی مِن الناس لَم یستحی من الله سبحانه.» (غرر الحکم)

 کسی که از مردم حیا نکند از خدا هم حیا نکند.

 این حرمت شکنی در بدحجابی، تراشیدن ریش و تشبه به جنس مخالف  وجود دارد ولی در امثال ریا و برخی ضعف های اخلاقی نیست.

احکام
نویسنده : واحد نشریه » ساعت 7:54 صبح روز 90/3/13